Zoveel te doen!

Wie het nieuws volgt, buitelt van de ene crisis in de andere. De stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de voedselcrisis, de wooncrisis, de asielcrisis, de coronacrisis, de arbeidsmarktcrisis… Zelfs het woord ‘crisis’ lijkt aan de inflatie onderhevig. Voor een deel zijn het wat Arjen Boin noemt ‘creeping crises’: crises die je al lang had kunnen zien aankomen, maar waarmee niets of in ieder geval te weinig is gedaan. Naast het feit dat je er zomaar van in een persoonlijke crisis kunt belanden, beïnvloedt dat ons geloof in het oplossend vermogen van de samenleving, in het bijzonder het oplossend vermogen van de overheid. Terecht is er de vraag of in een aantal gevallen niet eerder sprake is van falend beleid in plaats van een crisis die ons overkomt. Hoe dan ook is er eigenlijk maar een remedie: keuzes maken. Inclusief de veranderingen die daar bij horen. En die zijn niet per se slecht. Verandering is niet hetzelfde als achteruitgang.

Maar keuzes maken kan niet zonder visie: wat voor een land en wat voor een samenleving willen we zijn? En hoe kan het dan anders? Het zijn in ieder geval vragen die we hebben voorgelegd aan een aantal auteurs om verder te verkennen. Eind dit jaar kom ter gelegenheid van ons 75-jarig bestaan het boek ‘Een ander land’ uit, met daarin een pleidooi voor – hoe kan het anders – een duurzame en net andere samenleving. Want alhoewel we in Nederland gezonder, rijker en zelfs gelukkiger dan ooit zijn, staat die voorspoed en ons welzijn onder druk. In het boek gaan de auteurs op zoek naar een nieuw normatief fundament voor een vitale samenleving. Gebruik makend van de veerkracht die besloten ligt in mensen en gemeenschappen. Met Chris van Koppen doe ik de eindredactie, maar we zijn erg blij dat een groot aantal bijzondere auteurs meedoet: Susanne Agterbosch, Kees Klomp, John Dagevos, Sanne Paenen, Joks Janssen, Peter Pelzer, Wytske Versteeg, Nicky Pouw, Frederike Praasterink, Kiza Magendane, Mariëlle Blanken, Ellen Dingemans, Jos van der Lans en Tessa Cramer. Als een toerist in eigen land kijken de auteurs naar wat ze waardevol vinden en verder willen brengen. Wie goed kijkt, zonder oordeel vooraf, verwondert zich over hoe het ook anders kan. De auteurs schrijven over wat we van elkaar mogen verwachten en over wat goed is en wat niet. Het hoopvolle nieuws is dat de kiemen van verandering al geruime tijd aan het ontspruiten zijn. En dat er – misschien wel juist nu – vele mogelijkheden zijn ons land net iets beter te maken. Het is nog even wachten (24 november komt het boek uit), maar het voorwerk is in ieder geval al inspirerend.

Intussen werken we rustig verder en zien op allerlei plekken (de pogingen tot) verandering tot stand komen. Het is bijzonder om bij veel bijzondere initiatieven betrokken te zijn en vanuit betrokken onderzoek, feiten aan te dragen om goede keuzes te kunnen maken. In dit magazine staan daarvan wederom mooie voorbeelden beschreven. Waarbij we steeds proberen niet in grote woorden of beleid te blijven hangen, maar scherper maken wat die keuzes betekenen voor de inwoners van ons land. ‘Groot denken en klein doen’, zoals Herman Tjeenk Willink het zo treffend verwoordde.

Ik wens je namens ons team veel leesplezier en een mooie zomer.

Hartelijke groet,

Patrick